Kiongozi (1/3)

– Ndugu na marafiki, nimezisikiliza hotuba zako zote, kwa hivyo nakuuliza sasa unisikilize. Makusudi yetu yote na mazungumzo hayafai chochote kama tukibaki katika mkoa huu tasa. Katika udongo huu wa mchanga na kwenye miamba hii hakuna kitu kimeweza kukua, hata wakati kulikuwa na miaka ya mvua, achilia ukame huu ambao hakuna hata mmoja wetu ambaye amewahi kuona hapo awali.

Tutaungana kama hivi hadi lini na kuzungumza tu? Ng’ombe wanakufa bila chakula, na hivi karibuni sisi na watoto wetu tutaona njaa pia. Lazima tupate suluhisho jingine ambalo ni bora na la busara zaidi. Nadhani itakuwa bora kuachana na nchi hii kavu na kwenda ulimwenguni ili kupata udongo mzuri wenye rutuba kwa sababu hatuwezi kuishi hivi zaidi.

Basi mwenyeji wa mkoa fulani tasa alizungumza mara moja kwa sauti ya uchovu katika mkutano fulani. Wapi na wakati upi ilikua haukuhusu wewe wala mimi, nadhani. Ni muhimu kuniamini kuwa ilitokea mahali fulani katika ardhi fulani zamani, na hiyo inatosha. Kwa ukweli, wakati mmoja nilidhani nilikuwa nimebuni hadithi hii, lakini polepole nilijiweka huru kutoka kwa udanganyifu huu mbaya. Sasa ninaamini kabisa kuwa nitaoanisha kile kilichotokea na lazima kilitokea mahali fulani na wakati fulani na kwamba sikuweza kwa mbinu zozote kuwa nilikibuni.

Wasikilizaji, wakiwa na nyuso zilizopauka na tupu, zenye kutetemeka, zisizoelewa, na mikono yao chini ya mikanda yao, walionekana kufunuliwa kwa maneno haya ya busara. Kila mmoja tayari alikuwa akitafakari kwamba alikuwa katika aina fulani ya maajabu, ardhi ya paradiso ambapo thawabu ya kazi ya kuvunja migongo itakuwa na mavuno mazuri.

– Yuko sahihi! Yuko sahihi! – zilinong’ona sauti zilizochoka pande zote.

– Je! Mahali hapa ni ka…ri…bu? – manung’uniko yaliyofifia yalisikika kutoka kona.

– Ndugu! – mwingine alianza kwa sauti yenye nguvu. – Lazima tufuate ushauri huu mara moja kwa sababu hatuwezi kuendelea hivi zaidi. Tumejitahidi na kujishughulisha, lakini yote imekuwa bure. Tumepanda mbegu ambazo zingetumika kwa chakula, lakini mafuriko yalikuja na kusomba mbegu na udongo mbali kwenye mabonde na mwamba ulio wazi tu ndio umesalia. Je! Tunapaswa kukaa hapa milele na kufanya kazi tangu asubuhi hadi usiku ili kubaki na njaa na kiu, uchi na bila viatu? Lazima tutoke na kutafuta ardhi bora yenye rutuba ambapo kazi ya bidii itatoa mazao mengi.

– Twende! Twende mara moja kwa sababu mahali hapa haifai kuishi tena!

Mnong’ono uliibuka, na kila mmoja akaanza kuondoka, bila kufikiria ni wapi alikuwa akienda.

– Subiri, ndugu! Mnaenda wapi? – mzungumzaji wa kwanza alianza tena. – Hakika lazima tuondoke, lakini sio kama hivi. Tunapaswa kujua ni wapi tunaenda. Vinginevyo tunaweza kuishia katika hali mbaya zaidi badala ya kujiokoa. Ninapendekeza kwamba tuchague kiongozi ambaye lazima wote tumtii na ambaye atatuonyesha njia bora na iliyo wazi zaidi.

– Wacha tuchague! Tumchague mtu mara moja, – ilisikika pande zote.

Hapo ndipo mabishano yalizuka, machafuko ya kweli. Kila mtu alikuwa akiongea na hakuna mtu alikuwa akisikiliza wala kuweza kusikia. Walianza kugawanyika katika vikundi, kila mtu akijisemesha mwenyewe, na vikundi pia vikavunjika. Katika wawili wawili, walianza kuongea na mwenzie mkono kwa mkono, wakiongea, wakijaribu kudhibitisha kitu, wakivutana mikono ya shati, na kuashiria kunyamazishana kwa mikono yao. Halafu wote walikusanyika tena, bado wakiongea.

– Ndugu! – ghafla ilisikika sauti yenye nguvu ambayo ilizamisha sauti zingine zingine, nyepesi. – Hatuwezi kufikia makubaliano ya aina yoyote kama hii. Kila mtu anaongea na hakuna mtu anayesikiliza. Wacha tuchague kiongozi! Ni nani kati yetu ambaye tunaweza kumchagua? Ni nani kati yetu amesafiri vya kutosha kujua barabara? Sote tunafahamiana, na kwa hivyo mimi nisingejiweka mwenyewe na watoto wangu chini ya uongozi wa mtu mmoja hapa. Badala yake, niambie ni nani anayemjua mtembezi pale ambaye alikaa kwenye kivuli kando ya barabara tangu asubuhi ya leo?

Ukimya ukatawala. Wote walimgeukia yule mgeni na wakamwangalia toka kichwani hadi vidoleni.

Msafiri, mwenye umri wa kati, na uso uliopoa ambao haukuonekana wazi kwa sababu ya ndevu zake na nywele ndefu, alikaa na kukaa kimya kama hapo awali, amebebwa na mawazo, na kugonga fimbo yake kubwa ardhini mara kwa mara.

– Jana niliona mtu huyo huyo na kijana mdogo. Walikuwa wameshikana mikono na kwenda barabarani. Na jana usiku kijana huyo aliondoka kijijini lakini mgeni alibaki hapa.

– Ndugu, wacha tusahau hila hizi za kipumbavu ili tusipoteze muda wowote. Yeyote atakayekuwa, anatoka mbali kwani hakuna mmoja wetu anayemjua na kwa kweli atakua anajua njia fupi na bora ya kutuongoza. Ni uamuzi wangu yeye ni mtu mwenye busara sana kwa sababu amekaa kimya na anatafakari. Mtu mwingine angekuwa tayari ameshaingilia maswala yetu mara kumi au zaidi kwa sasa au angeanza mazungumzo na mmoja wetu, lakini amekaa hapo muda wote akiwa peke yake na hajasema chochote.

– Kwa kweli, huyo mtu amekaa kimya kwa sababu anafikiria juu ya jambo fulani. Haiwezi kuwa vinginevyo isipokuwa kwamba yeye ni mtu mwerevu sana, – wengine walikubaliana na kuanza kumchunguza mgeni huyo tena. Kila mmoja alikuwa amegundua sifa nzuri kwake, dhibitisho la akili yake ya ajabu.

Hakuna wakati mwingi uliotumika kuongea, kwa hivyo mwishowe wote walikubaliana kuwa itakuwa bora kumuuliza msafiri huyu – ambaye, ilionekana kwao, Mungu alikuwa amemtuma kuwaongoza ulimwenguni kutafuta eneo bora na udongo wenye rutuba. Anapaswa kuwa kiongozi wao, na wangemsikiliza na kumtii bila swali.

Walichagua wanaume kumi miongoni mwao ambao wangeenda kwa mgeni yule ili kumuelezea uamuzi wao. Uteuzi huu ulikuwa wa kumuonyesha hali mbaya ya mambo na kumuomba kuwa kiongozi wao.

Basi wale kumi wakaenda, wakainama kwa unyenyekevu. Mmoja wao alianza kuzungumza juu ya udongo tasa wa eneo hilo, kuhusu miaka kavu na shida ambayo wote walijikuta. Alimaliza kwa njia ifuatayo:

– Masharti haya yanatulazimisha kuacha nyumba zetu na ardhi yetu na kuhama kwenda ulimwenguni kupata nchi bora. Wakati huu tu wakati tulipofikia makubaliano, inaonekana kwamba Mungu ameonyesha rehema kwetu, kwamba amekutuma kwetu – wewe, mgeni mwenye busara na anayestahili – na kwamba utatuongoza na kutuokoa kutoka kwa shida zetu. Kwa jina la wenyeji wote hapa, tunakuomba kuwa kiongozi wetu. Popote unapoweza kwenda, tutafuata. Unajua barabara na hakika ulizaliwa katika nchi yenye furaha na bora. Tutakusikiliza na kutii kila amri yako. Je! Wewe, mgeni mwenye busara, utakubali kuokoa roho nyingi kutoka kwenye uharibifu? Je! Wewe utakuwa kiongozi wetu?

Wakati wote wa maongezi haya, mgeni mwenye busara hakuwahi kuinua kichwa chake. Muda wote alibaki katika nafasi ile ile waliyomkuta nayo. Kichwa chake kimeshushwa, alikuwa amenuna, na hakusema chochote. Akagonga fimbo yake ardhini mara kwa mara na – mawazo. Mazungumzo yalipomalizika, alinong’ona kwa upole na pole pole bila kubadili mkao wake:

– Nitafanya!

– Je! Tunaweza kwenda nawe basi na kutafuta mahali bora?

– Unaweza! – aliendelea bila kuinua kichwa chake.

Shauku na mionekano ya shukrani ilionekana kwa sasa, lakini mgeni hakusema neno lolote kwao.

Wale kumi waliufahamisha mkutano wa ufaulu wao, na kuongeza kwamba ni sasa tu ndio wakati wameona ni hekima gani kubwa aliyokuwa nayo mtu huyu.

– Hakusogea alipo wala kuinua kichwa chake angalau kuona ni nani aliyekuwa akiongea naye. Alikaa kimya tu na kutafakari. Kwa mazungumzo yetu yote na shukrani alitamka maneno mawili tu.

– Hekima halisi! Hekima adimu! – walipiga kelele kwa furaha kutoka pande zote wakidai kuwa Mungu mwenyewe amemtuma kama malaika kutoka mbinguni kuwaokoa. Wote walikuwa na hakika ya kufanikiwa chini ya kiongozi kama huyo ambaye hakuna chochote ulimwenguni kinaweza kutatanisha. Na kwa hivyo iliamuliwa kuanza siku iliyofuata alfajiri.

(ukurasa unaofuata)