Polski

Radoje Domanović (ur. 16 lutego 1873 we wsi Ovsište, zm. 17 sierpnia 1908 w Belgradzie) – serbski pisarz, znany głównie z satyrycznych opowiadań.

Urodził się w rodzinie nauczyciela we wsi Ovsište niedaleko Kragujevacu. Ukończył szkołę średnią w Kragujevacu a potem wydział filozoficzny Belgradzkiej Wielkiej Szkoły. Jako nauczyciel języka serbskiego pracował w gimnazjach w miejscowościach Vranje, Leskovac i Pirot. Ze względu na swe przekonania polityczne był prześladowany i usuwany z pracy. Po upadku rządów króla Aleksandra Obrenowicia w 1903 roku, rozpoczął wydawanie pisma politycznego Stradija (1904–1905), na łamach którego podejmował aktualną tematykę społeczno-polityczną. Rozczarowany rzeczywistością zaczął prowadzić życie dekadenta.

Zadebiutował w 1893 r. publikując na łamach czasopism opowiadania o tematyce wiejskiej i bajki dla dzieci. Za najcenniejsze w jego twórczości uznawane są satyryczne opowiadania, ukazujące w krzywym zwierciadle ustrój społeczny, polityczny i kulturę państwa serbskiego za panowania Aleksandra Obrenowicia.

Opowiadania po polsku:

• Przywódca (1–2–3), 1901.

Źródło: Ćirlić, B; Ćirlić, E, Nowele i opowiadania południowosłowiańskie, Wydawnictwo akademickie Dialog, Warszawa 2003. (tłum. Elżbieta Ćirlić)